离骚的读音是什么
离骚 这个词
拼音：
[lí sāo]
[释义]
1.遭遇忧患。 2.离别的愁思。
《离骚》全文注音是什么？
lí sāo离骚
dì gāo yáng zhī miáo yì xī，zhèn huáng kǎo yuē bó yōng。shè tí zhēn yú mèng zōu xī，wéi gēng yín wú yǐ jiàng。huáng lǎn kuí yú chū dù xī，zhào xī yú yǐ jiā míng: míng yú yuē zhèng zé xī，zì yú yuē líng jūn。帝高阳之苗裔兮，朕皇考曰伯庸。摄提贞于孟陬兮，惟庚寅吾以降。皇览揆余初度兮，肇锡余以嘉名：名余曰正则兮，字余曰灵均。
fēn wú jì yǒu cǐ nèi měi xī，yòu zhòng zhī yǐ xiū néng。hù jiāng lí yǔ pì zhǐ xī，rèn qiū lán yǐ wéi pèi。gǔ yú ruò jiāng bù jí xī，kǒng nián suì zhī bù wú yǔ。cháo qiān pí zhī mù lán xī，xī lǎn zhōu zhī sù mǎng。纷吾既有此内美兮，又重之以修能。扈江离与辟芷兮，纫秋兰以为佩。汩余若将不及兮，恐年岁之不吾与。朝搴阰之木兰兮，夕揽洲之宿莽。
rì yuè hū qí bù yān xī，chūn yǔ qiū qí dài xù。wéi cǎo mù zhī líng luò xī，kǒng měi rén zhī chí mù。（wéi tōng: wéi）bù fǔ zhuàng ér qì huì xī，hé bù gǎi hū cǐ dù? chéng qí jì yǐ chí chěng xī，lái wú dào fū xiān lù！日月忽其不淹兮，春与秋其代序。惟草木之零落兮，恐美人之迟暮。(惟 通：唯)不抚壮而弃秽兮，何不改乎此度？乘骐骥以驰骋兮，来吾道夫先路！
xī sān hòu zhī chún cuì xī，gù zhòng fāng zhī suǒ zài。zá shēn jiāo yǔ jūn guì xī，qǐ wéi rèn fū huì chǎi！bǐ yáoshùn zhī gěng jiè xī，jì zūn dào ér dé lù。hé jié zhòu zhī chāng pī xī，fū wéi jié jìng yǐ jiǒng bù。昔三后之纯粹兮，固众芳之所在。杂申椒与菌桂兮，岂惟纫夫蕙茝！彼尧、舜之耿介兮，既遵道而得路。何桀纣之猖披兮，夫惟捷径以窘步。
wéi fū dǎng rén zhī tōu lè xī，lù yōu mèi yǐ xiǎn ài。qǐ yú shēn zhī dān yāng xī，kǒng huáng yú zhī bài jī！hū bēn zǒu yǐ xiān hòu xī，jí qián wáng zhī zhǒng wǔ。quán bù chá yú zhī zhōng qíng xī，fǎn xìn chán ér jì nù。惟夫党人之偷乐兮，路幽昧以险隘。岂余身之殚殃兮，恐皇舆之败绩！忽奔走以先后兮，及前王之踵武。荃不查余之中情兮，反信谗而齌怒。
yú gù zhī jiǎn jiǎn zhī wéi huàn xī，rěn ér bù néng shě yě。zhǐ jiǔ tiān yǐ wéi zhèng xī，fū wéi líng xiū zhī gù yě。yuē huáng hūn yǐ wéi qī xī，qiāng zhōng dào ér gǎi lù！chū jì yǔ yú chéng yán xī，hòu huǐ dùn ér yǒu tā。余固知謇謇之为患兮，忍而不能舍也。指九天以为正兮，夫惟灵修之故也。曰黄昏以为期兮，羌中道而改路！初既与余成言兮，后悔遁而有他。
yú jì bù nán fū lí bié xī，shāng líng xiū zhī shù huà。yú jì zī lán zhī jiǔ wǎn xī，yòu shù huì zhī bǎi mǔ。qí liú yí yǔ jiē chē xī，zá dù héng yǔ fāng zhǐ。jì zhī yè zhī jùn mào xī，yuàn qí shí hū wú jiāng yì。余既不难夫离别兮，伤灵修之数化。余既滋兰之九畹兮，又树蕙之百亩。畦留夷与揭车兮，杂杜衡与芳芷。冀枝叶之峻茂兮，愿俟时乎吾将刈。
suī wēi jué qí yì hé shāng xī，āi zhòng fāng zhī wú huì。zhòng jiē jìng jìn yǐ tān lán xī，píng bù yàn hū qiú suǒ。qiāng nèi shù jǐ yǐ liàng rén xī，gè xìng xīn ér jí dù。hū chí wù yǐ zhuī zhú xī，fēi yú xīn zhī suǒ jí。虽萎绝其亦何伤兮，哀众芳之芜秽。众皆竞进以贪婪兮，凭不厌乎求索。羌内恕己以量人兮，各兴心而嫉妒。忽驰骛以追逐兮，非余心之所急。
lǎo rǎn rǎn qí jiāng zhì xī，kǒng xiū míng zhī bù lì。cháo yǐn mù lán zhī zhuì lù xī，xī cān qiū jú zhī luò yīng。gǒu yú qíng qí xìn kuā yǐ liàn yào xī，zhǎng kǎn hàn yì hé shāng。qiān mù gēn yǐ jié chǎi xī，guàn bì lì zhī luò ruǐ。老冉冉其将至兮，恐修名之不立。朝饮木兰之坠露兮，夕餐秋菊之落英。苟余情其信姱以练要兮，长顑颔亦何伤。掔木根以结茝兮，贯薜荔之落蕊。
jiǎo jūn guì yǐ rèn huì xī，suǒ hú shéng zhī lí lí。jiǎn wú fǎ fū qián xiū xī，fēi shì sú zhī suǒ fú。suī bù zhōu yú jīn zhī rén xī，yuàn yī péng xián zhī yí zé。zhǎng tài xī yǐ yǎn tì xī，āi mín shēng zhī duō jiān。矫菌桂以纫蕙兮，索胡绳之纚纚。謇吾法夫前修兮，非世俗之所服。虽不周于今之人兮，愿依彭咸之遗则。长太息以掩涕兮，哀民生之多艰。
yú suī hǎo xiū kuā yǐ jī jī xī，jiǎn cháo suì ér xī tì。jì tì yú yǐ huì rǎng xī，yòu shēn zhī yǐ lǎn chǎi。yì yú xīn zhī suǒ shàn xī，suī jiǔ sǐ qí yóu wèi huǐ。yuàn líng xiū zhī hào dàng xī，zhōng bù chá fū mín xīn。余虽好修姱以鞿羁兮，謇朝谇而夕替。既替余以蕙纕兮，又申之以揽茝。亦余心之所善兮，虽九死其犹未悔。怨灵修之浩荡兮，终不察夫民心。
zhòng nǚ jí yú zhī é méi xī，yáo zhuó wèi yú yǐ shàn yín。gù shí sú zhī gōng qiǎo xī，miǎn guī jǔ ér gǎi cuò。bèi shéng mò yǐ zhuī qū xī，jìng zhōu róng yǐ wéi dù。tún yù yì yú chà chì xī，wú dú qióng kùn hū cǐ shí yě。众女嫉余之蛾眉兮，谣诼谓余以善淫。固时俗之工巧兮，偭规矩而改错。背绳墨以追曲兮，竞周容以为度。忳郁邑余侘傺兮，吾独穷困乎此时也。
níng kè sǐ yǐ liú wáng xī，yú bù rěn wèi cǐ tài yě。zhì niǎo zhī bù qún xī，zì qián shì ér gù rán。hé fāng huán zhī néng zhōu xī，fū shú yì dào ér xiāng ān？qū xīn ér yì zhì xī，rěn yóu ér rǎng gòu。宁溘死以流亡兮，余不忍为此态也。鸷鸟之不群兮，自前世而固然。何方圜之能周兮，夫孰异道而相安？屈心而抑志兮，忍尤而攘诟。
fú qīng bái yǐ sǐ zhí xī，gù qián shèng zhī suǒ hòu。huǐ xiāng dào zhī bù chá xī，yán zhù hū wú jiāng fǎn。huí zhèn chē yǐ fù lù xī，jí xíng mí zhī wèi yuǎn。bù yú mǎ yú lán gāo xī，chí jiāo qiū qiě yān zhǐ xī。伏清白以死直兮，固前圣之所厚。悔相道之不察兮，延伫乎吾将反。回朕车以复路兮，及行迷之未远。步余马于兰皋兮，驰椒丘且焉止息。
jìn bù rù yǐ lí yóu xī，tuì jiāng fù xiū wú chū fú。zhì jì hé yǐ wéi yī xī，jí fú róng yǐ wéi shang。bù wú zhī qí yì yǐ xī，gǒu yú qíng qí xìn fāng。gāo yú guān zhī jí jí xī，zhǎng yú pèi zhī lù lí。进不入以离尤兮，退将复修吾初服。制芰荷以为衣兮，集芙蓉以为裳。不吾知其亦已兮，苟余情其信芳。高余冠之岌岌兮，长余佩之陆离。
fāng yǔ zé qí zá róu xī，wéi zhāo zhì qí yóu wèi kuī。hū fǎn gù yǐ yóu mù xī，jiāng wǎng guān hū sì huāng。pèi bīn fēn qí fán shì xī，fāng fēi fēi qí mí zhāng。mín shēng gè yǒu suǒ lè xī，yú dú hǎo xiū yǐ wéi cháng。芳与泽其杂糅兮，唯昭质其犹未亏。忽反顾以游目兮，将往观乎四荒。佩缤纷其繁饰兮，芳菲菲其弥章。民生各有所乐兮，余独好修以为常。
suī tǐ jiě wú yóu wèi biàn xī，qǐ yú xīn zhī kě chéng。nǚ xū zhī chán yuán xī，shēn shēn qí lì yǔ，yuē: gǔn xìng zhí yǐ wáng shēn xī，zhōng rán yāo hū yǔ zhī yě。虽体解吾犹未变兮，岂余心之可惩。女嬃之婵媛兮，申申其詈予，曰：鲧婞直以亡身兮，终然夭乎羽之野。
rǔ hé bó jiǎn ér hǎo xiū xī，fēn dú yǒu cǐ kuā jié？cí lù shī yǐ yíng shì xī，pàn dú lí ér bù fú。zhòng bù kě hù shuō xī，shú yún chá yú zhī zhōng qíng？shì bìng jǔ ér hǎo péng xī，fū hé qióng dú ér bù yǔ tīng？汝何博謇而好修兮，纷独有此姱节？薋菉葹以盈室兮，判独离而不服。众不可户说兮，孰云察余之中情？世并举而好朋兮，夫何茕独而不予听？
yī qián shèng yǐ jié zhōng xī，kuì píng xīn ér lì zī。jì yuánxiāng yǐ nán zhēng xī，jiù zhòng huá ér zhèn cí：qǐ jiǔ biàn yǔ jiǔ gē xī，xià kāng yú yǐ zì zòng。bù gù nán yǐ tú hòu xī，wǔ zǐ yòng shī hū jiā xiàng。依前圣以节中兮，喟凭心而历兹。济沅、湘以南征兮，就重华而敶词：启《九辩》与《九歌》兮，夏康娱以自纵。不顾难以图后兮，五子用失乎家衖。
yì yín yóu yǐ yì tián xī，yòu hǎo shè fū fēng hú。gù luàn liú qí xiān zhōng xī，zhuó yòu tān fū jué jiā。jiāo shēn bèi fú qiáng yǔ xī，zòng yù ér bù rěn。rì kāng yú ér zì wàng xī，jué shǒu yòng fū diān yǔn。羿淫游以佚畋兮，又好射夫封狐。固乱流其鲜终兮，浞又贪夫厥家。浇身被服强圉兮，纵欲而不忍。日康娱而自忘兮，厥首用夫颠陨。
xià jié zhī cháng wéi xī，nǎi suì yān ér féng yāng。hòu xīn zhī zū hǎi xī，yīn zōng yòng ér bù zhǎng。tāngyǔ yǎn ér zhī jìng xī，zhōu lùn dào ér mò chà。jǔ xián cái ér shòu néng xī，xún shéng mò ér bù pō。夏桀之常违兮，乃遂焉而逢殃。后辛之菹醢兮，殷宗用而不长。汤、禹俨而祗敬兮，周论道而莫差。举贤才而授能兮，循绳墨而不颇。
huáng tiān wú sī ā xī，lǎn mín dé yān cuò fǔ。fū wéi shèng zhé yǐ mào xíng xī，gǒu de yòng cǐ xià tǔ。zhān qián ér gù hòu xī，xiāng guān mín zhī jì jí。fū shú fēi yì ér kě yòng xī?shú fēi shàn ér kě fú？皇天无私阿兮，览民德焉错辅。夫维圣哲以茂行兮，苟得用此下土。瞻前而顾后兮，相观民之计极。夫孰非义而可用兮？孰非善而可服？
diàn yú shēn ér wēi sǐ xī，lǎn yú chū qí yóu wèi huǐ。bù liàng záo ér zhèng ruì xī，gù qián xiū yǐ zū hǎi。céng xū xī yú yù yì xī，āi zhèn shí zhī bù dàng。lǎn rú huì yǐ yǎn tì xī，zhān yú jīn zhī làng làng。阽余身而危死兮，览余初其犹未悔。不量凿而正枘兮，固前修以菹醢。曾歔欷余郁邑兮，哀朕时之不当。揽茹蕙以掩涕兮，沾余襟之浪浪。
guì fū rèn yǐ chén cí xī，gěng wú jì dé cǐ zhōng zhèng。sì yù qiú yǐ jié yī xī，kè āi fēng yú shàng zhēng。cháo fā rèn yú cāng wú xī，xī yú zhì hū xiàn pǔ。yù shǎo liú cǐ líng suǒ xī，rì hū hū qí jiāng mù。跪敷衽以陈辞兮，耿吾既得此中正。驷玉虬以桀鹥兮，溘埃风余上征。朝发轫于苍梧兮，夕余至乎县圃。欲少留此灵琐兮，日忽忽其将暮。
wú lìng xī hé mǐ jié xī，wàng yān zī ér wù pò。lù màn màn qí xiū yuǎn xī，wú jiāng shàng xià ér qiú suǒ。yǐn yú mǎ yú xián chí xī，zǒng yú pèi hū fú sāng。zhé ruò mù yǐ fú rì xī，liáo xiāo yáo yǐ xiāng yáng。吾令羲和弭节兮，望崦嵫而勿迫。路漫漫其修远兮，吾将上下而求索。饮余马于咸池兮，总余辔乎扶桑。折若木以拂日兮，聊逍遥以相羊。
qián wàng shū shǐ xiān qū xī，hòu fēi lián shǐ bēn shǔ。luán huáng wèi yú xiān jiè xī，léi shī gào yú yǐ wèi jù。wú lìng fèng niǎo fēi téng xī，jì zhī yǐ rì yè。piāo fēng tún qí xiāng lí xī，shuài yún ní ér lái yù。前望舒使先驱兮，后飞廉使奔属。鸾皇为余先戒兮，雷师告余以未具。吾令凤鸟飞腾兮，继之以日夜。飘风屯其相离兮，帅云霓而来御。
fēn zǒng zǒng qí lí hé xī，bān lù lí qí shàng xià。wú lìng dì hūn kāi guān xī，yǐ chāng hé ér wàng yǔ。shí ài ài qí jiāng bà xī，jié yōu lán ér yán zhù。shì hùn zhuó ér bù fēn xī，hǎo bì měi ér jí dù。纷总总其离合兮，斑陆离其上下。吾令帝阍开关兮，倚阊阖而望予。时暧暧其将罢兮，结幽兰而延伫。世溷浊而不分兮，好蔽美而嫉妒。
cháo wú jiāng jì yú bái shuǐ xī，dēng láng fēng ér xiè mǎ。hū fǎn gù yǐ liú tì xī，āi gāo qiū zhī wú nǚ。kè wú yóu cǐ chūn gōng xī，zhé qióng zhī yǐ jì pèi。jí róng huá zhī wèi luò xī，xiāng xià nǚ zhī kě yí。朝吾将济于白水兮，登阆风而绁马。忽反顾以流涕兮，哀高丘之无女。溘吾游此春宫兮，折琼枝以继佩。及荣华之未落兮，相下女之可诒。
wú lìng fēng lóng chéng yún xī，qiú fú fēi zhī suǒ zài。jiě pèi rǎng yǐ jié yán xī，wú lìng jiǎn xiū yǐ wéi lǐ。fēn zǒng zǒng qí lí hé xī，hū wěi huà qí nán qiān。xī guī cì yú qióng shí xī，cháo zhuó fā hū wěi pán。吾令丰隆乘云兮，求宓妃之所在。解佩纕以结言兮，吾令謇修以为理。纷总总其离合兮，忽纬繣其难迁。夕归次于穷石兮，朝濯发乎洧盘。
bǎo jué měi yǐ jiāo ào xī，rì kāng yú yǐ yín yóu。suī xìn měi ér wú lǐ xī，lái wéi qì ér gǎi qiú。lǎn xiāng guān yú sì jí xī，zhōu liú hū tiān yú nǎi xià。wàng yáo tái zhī yǎn jiǎn xī，jiàn yǒu sōng zhī yì nǚ。保厥美以骄傲兮，日康娱以淫游。虽信美而无礼兮，来违弃而改求。览相观于四极兮，周流乎天余乃下。望瑶台之偃蹇兮，见有娀之佚女。
wú lìng zhèn wèi méi xī，zhèn gào yú yǐ bù hǎo。xióng jiū zhī míng shì xī，yú yóu è qí tiāo qiǎo。xīn yóu yù ér hú yí xī，yù zì shì ér bù kě。fèng huáng jì shòu yí xī，kǒng gāo xīn zhī xiān wǒ。吾令鸩为媒兮，鸩告余以不好。雄鸠之鸣逝兮，余犹恶其佻巧。心犹豫而狐疑兮，欲自适而不可。凤皇既受诒兮，恐高辛之先我。
yù yuǎn jí ér wú suǒ zhǐ xī，liáo fú yóu yǐ xiāo yáo。jí shào kāng zhī wèi jiā xī，liú yǒu yú zhī èr yáo。lǐ ruò ér méi zhuō xī，kǒng dǎo yán zhī bù gù。shì hùn zhuó ér jí xián xī，hǎo bì měi ér chēng è。欲远集而无所止兮，聊浮游以逍遥。及少康之未家兮，留有虞之二姚。理弱而媒拙兮，恐导言之不固。世溷浊而嫉贤兮，好蔽美而称恶。
guī zhōng jì yǐ suì yuǎn xī，zhé wáng yòu bù wù。huái zhèn qíng ér bù fā xī，yú yān néng rěn ér yǔ cǐ zhōng gǔ？suǒ qióng máo yǐ tíng tuán xī，mìng líng fēn wèi yú zhàn zhī。闺中既以邃远兮，哲王又不寤。怀朕情而不发兮，余焉能忍而与此终古？索琼茅以筳篿兮，命灵氛为余占之。
yuē: liǎng měi qí bì hé xī，shú xìn xiū ér mù zhī？sī jiǔ zhōu zhī bó dà xī，qǐ wéi shì qí yǒu nǚ？yuē：miǎn yuǎn shì ér wú hú yí xī，shú qiú měi ér shì nǚ？hé suǒ dú wú fāng cǎo xī，ěr hé huái hū gù yǔ？曰：两美其必合兮，孰信修而慕之？思九州之博大兮，岂惟是其有女？曰：勉远逝而无狐疑兮，孰求美而释女？何所独无芳草兮，尔何怀乎故宇？
离骚拼音版原文及翻译全文
离骚拼音版原文及翻译全文如下：
dì gāo yáng zhī miáo yì xī，zhèn huáng kǎo yuē bó yōng。
帝高阳之苗裔兮，朕皇考曰伯庸。
shè tí zhēn yú mèng zōu xī，wéi gēng yín wú yǐ jiàng。
摄提贞于孟陬兮，惟庚寅吾以降。
huáng lǎn kuí yú chū dù xī，zhào xī yú yǐ jiā míng:
皇览揆余初度兮，肇锡余以嘉名：
míng yú yuē zhèng zé xī，zì yú yuē líng jūn。
名余曰正则兮，字余曰灵均。
fēn wú jì yǒu cǐ nèi měi xī，yòu zhòng zhī yǐ xiū néng。
纷吾既有此内美兮，又重之以修能。
hù jiāng lí yǔ pì zhǐ xī，rèn qiū lán yǐ wéi pèi。
扈江离与辟芷兮，纫秋兰以为佩。
gǔ yú ruò jiāng bù jí xī，kǒng nián suì zhī bù wú yǔ。
汩余若将不及兮，恐年岁之不吾与。
cháo qiān pí zhī mù lán xī，xī lǎn zhōu zhī sù mǎng。
朝搴阰之木兰兮，夕揽洲之宿莽。
rì yuè hū qí bù yān xī，chūn yǔ qiū qí dài xù。
日月忽其不淹兮，春与秋其代序。
wéi cǎo mù zhī líng luò xī，kǒng měi rén zhī chí mù。wéi tōng: wéi
惟草木之零落兮，恐美人之迟暮。(惟 通：唯)
bù fǔ zhuàng ér qì huì xī，hé bù gǎi hū cǐ dù?
不抚壮而弃秽兮，何不改乎此度?
chéng qí jì yǐ chí chěng xī，lái wú dào fū xiān lù!
翻译：
炎帝啊，我是你的远代子孙，伯庸——是我先祖的光辉大名。岁星在寅的那一年的正月庚寅，我从天上翩然降临。尊敬的先祖啊，仔细揣度我刚刚下凡的时辰和啼声，通过占卜赐给了我相应的美名。给我取的大名叫正则啊，给我取的别号叫灵均。
上天既赋予我这么多内在的美质啊，又加之以我注意修养自己的品性。我披着喷吐幽香的江离和白芷啊；又联缀起秋兰作为自己的佩巾。光阴似箭，我惟恐抓不住这飞逝的时光，让岁月来塑造我美好的心灵。清晨，我浴着晨曦去拔取坡上的木兰，傍晚，我背着夕阳在洲畔采摘宿莽来润德润身。
太阳与月亮互相交迭，未尝稍停，新春与金秋相互交替，永无止境。想到树上黄叶纷纷飘零，我害怕美人啊，您头上也添上丝丝霜鬓！为什么，为什么你不任用风华正茂的贤者，废弃污七八糟的小人？为什么，为什么你不改变已经过时的法度？驾着龙马，飞快地向前猛奔！来！我给你充当向导。沿着康庄大道走向幸福与光明。
忆往昔，我三代先王的德行是那么完美精纯，一丛丛芳草鲜花簇拥着他们。那时节啊，花椒与桂树层层相间，哪里只是蕙草与白芷散发芳芬？哦！唐尧和虞舜是多么正大光明，他们遵循着正道，向着光明迈进。
夏桀和商纣是多么狂乱啊，只想走捷径，抄小路，结果使自己走向困境。那些党人是这样苟且偷安，他们一步步走向死胡同而不思反省。难道我担心自己会遭受灾祸？不，我担心的是楚国的车轮将要覆倾！
急匆匆，我为王朝的复兴前后奔波，希望跟上前代明王的脚印。君主啊，你不能体察我的一片衷情，反而听信谗言，对我大发雷霆。我明明知道直谏忠会招灾惹祸，但我怎么能看着祖国沉论！我敢手指苍天让它给我作征，我对你完全是一片忠心！
想过去，你与我披肝沥胆，定下约言，可后来，你却另作打算，不记前情。我和你分别并不感到难堪，伤心的是你的为人太不守信！
